شناسایی و تبیین تغییرات سازمانی در جناح راست در ایران : 1394- 1367

شیخ زاده  جوشانی, صدیقه; کمالی, یحیی; شوقعلی بافقی, محمد مهدی

doi:10.22070/iws.2021.14402.2066

شناسایی و تبیین تغییرات سازمانی در جناح راست در ایران : 1394- 1367

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

¹ استادیار گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق و الهیات، دانشگاه شهید باهنر کرمان

² دانشیار گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق و الهیات، دانشگاه شهید باهنر کرمان

³ دانش آموخته ارشد علوم سیاسی، دانشکده حقوق و الهیات، دانشگاه شهید باهنر کرمان

10.22070/iws.2021.14402.2066

چکیده

پژوهش حاضر با تمرکز بر موضوع تغییرات سازمانی در جناح راست در ایران کوشیده است؛ با بهرهگیری از تئوری سازمانی به عنوان چارچوب نظری مبنا، با رویکردی تبیینی و روش اسنادی به این پرسش اصلی پژوهش پاسخ دهد که عامل اصلی تغییرات سازمانی جناح راست در ایران طی فاصله زمانی 1394-1367 چیست؟ بر اساس فرضیه اصلی پژوهش، محرک محیطی «رقابت انتخاباتی» مهمترین عامل تغییرات ایجادشده در سازمان جناح راست بوده است. یافته ها ضمن تأیید فرضیه اصلی بیانگر این است که عمده این تغییرات در دهه 1380 رخ داده و بروندادهای تغییر شامل: تاکتیک سازمانی با محتوای «ائتلاف آبادگران ایران اسلامی»، «جبهه متحد اصولگرایان» و «ائتلاف بزرگ اصولگرایان»، واحد سازمانی با محتوای «حزب کارگزاران سازندگی ایران اسلامی» و «جبهه پایداری انقلاب اسلامی» و هویت سازمانی با محتوای «اصولگرایی»، عمده تغییرات در بازه زمانی 1394-1367 در سازمان جناح راست بودهاند. همچنین یکی از عوامل ایجاد تغییرات سازمانی در جناح راست، تغییر در بافت اجتماعی نخبگان این جناح بوده است. این متغیر با شاخصهایی چون سن (ورود نیروهای جوان به ساختار سازمانی)، تحصیلات (حوزوی یا دانشگاهی)، سابقه سیاسی (مبارزات انقلابی)، منزلت اجتماعی (تعلق به گروه اجتماعی روحانیون) و نگرش نخبگان جناح راست به فعالیت سیاسی (میزان اعتقاد به کار تشکیلاتی)، به عنوان یک عامل درون- سازمانی در رخداد این تغییرات مؤثر بوده است.

کلیدواژه‌ها

20.1001.1.22520732.1400.9.18.12.8

عنوان مقاله [English]

Identifying and Explaining Organizational Changes in The Right Wing in Iran: 1988-2015

نویسندگان [English]

Sedigheh Sheikhzadeh Joshani ¹
Yahya kamali ²
Mohammad Mahdi Shoghali Bafghi ³

¹ Assistant Professor, Department of Political Sciences, Faculty of Law and Theology, Shahid Bahonar University of Kerman

² Associate Professor, Department of Political Sciences, Faculty of Law and Theology, Shahid Bahonar University of Kerman

³ Graduate of Political Sciences, Faculty of Law and Theology, Shahid Bahonar University of Kerman.

چکیده [English]

This study aims to investigate the changes in The Right/Conservative Faction in the period of 1988-2015 in Iran. The findings show that the environmental incentive of election competition has been the main incentive for changes in The Right/Conservative Faction organization. The findings also revealed that the main outputs of these changes in the period of 1988-2015 include: organizational tactic with three contents of The Alliance of Builders of Islamic Iran (The Etelaf-e Abadgaran-e Iran-e Eslami), The United Front of Principlists (The Jebha-e Muttahid-e Osulgarayan) and The Principlists Grand Coalition (The Etelaf-e Bozorg-e Osulgarayan), organizational unit with two contents of The Executives of Construction Party (The Hezb-e Kargozaran-e Sazandegi) and The Front of Islamic Revolution Stability (The Jebha-ye Paydari-e Enghelab-e Eslami) and organizational identity with content of principalis (The Osulgarayee). The results suggested that, change in organizational social context of The Right/Conservative Faction has been effective as an intra-organizational factor in the occurrence of these changes. This variable with indicators such as age (entry of young forces into the organizational structure), education (seminary or university), political background (revolutionary struggles), class dignity (degree of dependence on the clergy) and the attitude of right-wing elites to political activity (degree Belief in organizational work) as an intra-organizational factor has been instrumental in bringing about these changes.

کلیدواژه‌ها [English]

Organization Theory
Organizational Changes Environmental Incentive
Election Competition
The Right/Conservative Faction
Iran

مراجع

آقابخشی، علی (1375)، فرهنگ علوم سیاسی، تهران: مرکز اطلاعات و مدارک علمی ایران، چاپ دوم.
آهنگر، عباسعلی و دیگران (1393)، «تحلیل گفتمانی جریان اصولگرا به خرده گفتمانهای جبههی پایداری و جبهه متحد اصولگرایی در انتخابات 1390»، مجله پژوهشهای زبانشناسی، دوره 6، شماره 1، صص 1-16.
برزین، سعید (1377)، جناحبندی سیاسی در ایران از دهه 1360 تا دوم خرداد 1376، تهران: نشر مرکز.
پارسا ضیابری، لیلا و شیروانی، علیرضا (1391)، «رابطه فرهنگ سازمانی با تصویر سازمانی و هویت سازمانی»، فصلنامه رسالت مدیریت دولتی. دوره 3، شماره 7و8، صص 29-37.
جعفری، حمید(1389)، «تغییر مواضع سیاسی سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران»، پایاننامه مقطع کارشناسی ارشد، دانشگاه تربیت مدرس.
جلائی پور، حمیدرضا و محمدی، جمال (1392)، نظریههای متأخر جامعه شناسی، تهران: نشر نی، چاپ پنجم.
جمالزاده، ناصر و کاظمی، سید محمدصادق (1394)، «علت‌کاوی انشعاب جریان‌های سیاسی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران» ، دوفصلنامه علمی پژوهشی دانش سیاسی، دوره 11، شماره 21، صص 113- 143.

خواجهسروی، غلامرضا، شارعی، محمدمحسن (1395)، تاریخ تحولات سیاسی مجلس شورای اسلامی (1358-1394)، تهران: انتشارات سرو اندیشه.
دارابی، علی (1379)، سیاستمداران اهل فیضیه: بررسی، نقد، پیشینه و عملکرد جامعه روحانیت مبارز تهران، تهران: انتشارات سیاست، چاپ اول.
دارابی، علی (1391)، جریان شناسی سیاسی در ایران، تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
دعایی، حبیبالله و دیگران (1384)، مدیریت تحول، مشهد: بیان هدایت نور.
رابینز، استیفن پی (1393)، تئوری سازمان (ساختار و طرح سازمان)، ترجمه سید مهدی الوانی و حسن داناییفرد، تهران: انتشارات صفار، چاپ چهلم.
شادلو، عباس (1392)، اطلاعاتی درباره احزاب و جناحهای سیاسی ایران امروز، تهران: نشر وزراء، چاپ چهارم.
شعاعی، فاطمه (1389)، «تحلیل گفتمان انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری»، پایاننامه مقطع کارشناسی ارشد، دانشگاه فردوسی مشهد.
ظریفینیا، حمیدرضا (1378)، کالبدشکافی جناحهای سیاسی ایران 1358 تا 1378، تهران: آزادی اندیشه.
عبادی، جعفر و چشمی، علی (1392)، «چارچوبی تلفیقی برای تحلیل تشکیل احزاب سیاسی به روش اقتصاد هزینه مبادله»، مجله تحقیقات اقتصادی، دوره 48 ، شماره 1، صص 101 - 120.
قدمی، محسن و مرزبان، اسماعیل (1392)، «رابطه فرهنگ با پیچیدگی ساختار سازمانی (مورد کاوی صدای جمهوری اسلامی ایران)» ، مجله مدیریت فرهنگی، دوره 7، شماره 19، صص 26- 40.
مرتجی، حجت(1377)، جناحهای سیاسی در ایران امروز، تهران: نقش نگار.
مورهد، گرگوری و گریفین، ریکی (1383)، رفتار سازمانی، ترجمه مهدی الوانی و غلامرضا معمارزاده، تهران: نشر مروارید، چاپ هشتم.
ناصحیفر، وحید و دیگران (1392)، «الگوی یکپارچه تغییرات سازمانی: بررسی ابعاد محتوایی، فرایندی و زمینهای در موفقیت تغییرات سازمانی»، فصلنامه فرایند توسعه، دوره 4، شماره 26، صص 49- 71.
نجف پور، مجید (1387)، تاریخ شفاهی جامعه روحانیت مبارز، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
نصر اصفهانی، علی و آقاباباپور دهکردی، طاهره (1392)، «بررسی رابطه هویت سازمانی با سکوت سازمانی کارکنان مورد مطالعه دانشگاه اصفهان»، مجله جامعه شناسی کاربردی، دوره 42، شماره 4، صص 139 -162.
هال، اچ ریچارد (1383)، سازمان: ساختار، فرایند و رهآوردها، ترجمه علی پارساییان و محمد اعرابی، تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
هانتینگتون، ساموئل (1392)، سامان سیاسی در جوامع دستخوش دگرگونی، ترجمه محسن ثلاثی، تهران: نشر علم.
هچ، مری جو (1385)، تئوری سازمان: مدرن، نمادین و تفسیری پست مدرن، ترجمه حسن داناییفرد، تهران: نشر افکار، دوجلدی.
هرسیج، حسین و توسلی، حسین (1391)، «بررسی دیدگاهها و مواضع جناح چپ در دو دهه اول انقلاب اسلامی بر اساس روش تاریخگرایی دیلتای»، فصلنامه علمی- پژوهشی مطالعات انقلاب اسلامی، دوره 9، شماره31، صص 105 -118.
هرسیج، حسین و حسینی، مطهره (1388)، «شکلگیری جریان سیاسی چپ در دهه اول پس از انقلاب اسلامی»، فصلنامه سیاست، دوره 39، شماره 3، صص 361 -383.

Barnett, W. P., & Carroll, G. R. (1995). "Modeling internal organizational change."Annual review of sociology, Vol. 21, No. 1, pp. 217-236.
Behrooz, M. (1991). "Factionalism in Iran under Khomeini". Middle Eastern Studies, Vol. 27, No. 4, pp. 597-614.
Barzin, Saeid (1995). "Factionalism in Iran".The World Today, Vol. 51, No. 10, pp. 202-205.
Buchta, W. (2000). Who Rules Iran. The structure of Power in the Islamic availableat:http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.691.5353&rep=rep1&type=pdf
Ehteshami, A. (2008). The Rise and Impact of Iran's Neocons. Stanley Foundation.
Hoadley,J. F. (1986). Origins of American Political Parties: 1789-1803.Chapter Title: The Concept of Party, University press of Kentucky. available at: http://www.jstore.org/stable/j.ctt130hmqp./
Farzanegan, M. R., & Schneider, F. (2009). Factionalism, oil and economic growth in Iran: where is the curse?. University of Magdeburg.
Janda, K. (1990). Toward a performance theory of change in political parties. In 12th World Congress of the International Sociological Association, Madrid .
Kezar, A. (2001). Understanding and facilitating organizational change in the 21st century. ASHE-ERIC higher education report, Vol. 28, No. 4, pp. 147.

Moslem, M. (2002). Factional politics in post-Khomeini Iran. Syracuse University Press.
Persico, N., Pueblita, J. C., & Silverman, D. (2011). "Factions and political competition". Journal of Political Economy, Vol. 119, No, 2, pp. 242-288.
Rakel, Eva Patricia (2009). Power, Islam, and Political Elite in Iran: A study on the Iranian Political Elite from Khomeini to Ahmadinejad. (International Comparative Social Studies) Available:at: amazon.com/power-islamic-political-elite-iran/dp/9004171762.t.
Saeid, Pedram (2010). The Role of Parliaments in the Resilience of Non-Democratic Regimes: A Case Study of Iranian Parliament (Majles). Thesis Submitted for the Degree of Doctor of Philosophy in the University of Hull.
Yochum, Catherine (2016). Strategy vs. Tactics: The Main Difference & How to Track Progress of Both, available at: https://www.clearpointstrategy.com/strategy-vs-tactics/.

باهنر، محمدرضا (1394)، «باهنر: مجلس آینده شبیه مجلس پنجم خواهد بود»، آخرین تاریخ به روز رسانی: 20/11/ 1394:https://www.irna.ir/fa/News/81955961
سایت خبرگزاری فارس (1394)، «اصولگرایان برای انتخابات 94 راهی غیر از ائتلاف ندارند»، آخرین تاریخ به روز رسانی: 1/2/1394:

https://www.farsnews.com/printable.php?nn=13940216001617